[unable to retrieve full-text content]

بیمارستانی برای آدم‌‏کشی

بیمارستانی برای آدم‌‏کشی

به‌‏نظر می‌‏رسد بیمارستان مرکزی تیانجین، بیش از آن‌‏چه که ادعا می‌‏کند، از منبعی ناشناخته، عمل پیوند انجام داده است. محققان می‌‏گویند، احتمالاً این اندام‌‏ها از زندانیان عقیدتی در اردوگاه‌‏ای کار اجباری تأمین می‌‏شوند. (Rob Counts/Epoch Times)

به گزارش رسانه‌‏های چین، تا سال 2006، دکتر « شن ژانگیانگ »، در پایگاه خود در بیمارستان مرکزی « تیانجین » بیش‌‏از 1600 عمل پیوند کبد انجام داده است. بیمارستان تیانجین که بخش پیوند آن را او اداره می‌‏کرد، در ابتدا بیمارستانی دولتی با بودجه‌‏ای قابل توجه بود. به‌‏گفته وب‌‏سایت‌‏های چینی، شن با ثبت یک نوع تکنیک جراحی در « پرفیوژن » سریع کبد، تبدیل به « پیشگام در عمل پیوند » شده بود.

تمام توجه رسانه‌‏های چینی به عمل‌‏های نجات‌‏دهنده او معطوف شده بود و به منابع اندام‌‏های پیوندی او توجه چندانی نمی‌‏شد. حرفه پزشکی دکتر شن بر‌‏روی کوهی از اجساد ساخته شد، اما سئوال واقعی این بود که این اندام‌‏ها از کجا می‌‏آمد.

توضیح رسمی این بود که این اندام‌‏ها تنها از زندانیان اعدام شده که تعداد آن‌‏ها تقریباً با تعداد عمل‌‏های پیوند برابری می‌‏کرد، به‌‏دست آمده است. در شهر تیانجین حدود 40 اعدام در سال انجام می‌‏شد، رقمی که از محاسبه جمعیت شهر نسبت‌‏به کل تعداد محکومین به اعداد در چین به‌‏دست آمده است.

اما در بیمارستان مرکزی تیانجین، تعداد پیوندها از نمودار خارج شده است.

بیمارستان تیانجین، ارقام رسمی را به‌‏ندرت اعلام می‌‏کند، اما این پنهان‌‏کاری روشن می‌‏سازد که تعداد عمل‌‏های پیوند این بیمارستان که یکی‌‏از شلوغ‌‏ترین و تحسین‌‏شده‌‏ترین بیمارستان‌‏های چین است و سال‌‏ها از حمایت‌‏های گسترده مقامات برخوردار بوده، از منبع اندام‌‏های پیوندی که از زندانیان اعدامی به‌‏دست می‌‏آید، بیشتر است. علاوه‌‏براین، به‌‏نظر می‌‏رسد تعداد عمل‌‏های پیوند در این بیمارستان خیلی بیشتر از آن‌‏چه که ادعا می‌‏شود، صورت می‌‏گیرد.



بیمارستان مرکزی تیانجین. (Hospital files)

« اپک تایمز » در مطالعه‌‏ای دقیق بر‌‏روی فعالیت‌‏های این بیمارستان و براساس اسناد عمومی قابل دسترس، شواهدی کافی مبنی‌‏بر تعداد واقعی عمل‌‏های پیوند در این بیمارستان پیدا کرد که این تعداد به مراتب بیش‌‏از آمار اعلام شده بود. بدین معنی که اکثریت قریب الوقوع اعضای پیوندی در بیمارستان مرکزی تیانجین –و دیگر بیمارستان‌‏های بزرگ در سراسر چین- نه از زندانیان اعدامی به‌‏دست می‌‏آید و نه حتی از داوطلبان اهدای عضو. سیستم اهدای عضو داوطلبانه در چین هنوز در مراحل اولیه شکل‌‏گیری است.

لاجرم سئوال دیگری در این رابطه مطرح می‎شود؛ سئوالی که مقامات چین آن را بسیار آزاردهنده می‌‏دانند : این اندام‌‏ها در‌‏واقع از کجا آمده‌‏اند؟ آیا منبع مخفی دیگری به‌‏وجود آمده که در سال 2000 ظرفیت پیوند عضو در سراسر چین به‌‏طور ناگهانی افزایش یافته؟ و چرا بیمارستان مرکزی تیانجین به‌‏عنوان سرمشق دیگر بیمارستان قرار گرفته است؟

سال‌‏هاست که محققان حقوق بشر اظهار داشته‌‏اند که احتمالاً جمعیت در‌‏بند پیروان « فالون گونگ » (یا فالون دافا)، روشی معنوی که در چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته، منبع آن است. این اختلافات و دوگانگی‌‏های بسیار در پرونده تیانجین به‌‏همراه انواع شواهد دیگر، ادعای آن‌‏ها را بیشتر مورد توجه قرار داده است.

نخبگان جامعه پزشکی در پرداختن به این موضوع تا حد زیادی طفره رفته‌‏اند. اما شواهد تصادفی که توضیح دیگری را در‌‏رابطه‌‏با سازماندهی قتل‌‏عام زندانیان عقیدتی و استفاده‌‏از ابزار پزشکی در‌‏جهت کسب سود در پر‌‏جمعیت‌‏ترین کشور جهان تقویت می‌‏کند، همچنان رو‌‏به افزایش است و این موضوع باعث سرخوردگی پزشکانی می‌‏شود که هیچ اقدامی در این خصوص انجام نداده‌‏اند.

آغاز کار

در اواخر دهه 1990، زندگی حرفه‌‏ای شن ژونگیانگ، جراح پیوند کبد، دچار افت بسیار شد : صنعت پیوند عضو در چین پیشرفت چندانی نکرده بود، جراحی‌‏های پیوند مخاطره‌‏آمیز بود و بنابراین افراد نیازمند به عمل پیوند رغبتی به انجام آن نداشتند و همچنین منابع اندام‌‏های پیوندی محدود بود.

در مه 1994، شن، با ترغیب یک کارگر مهاجر 37 ساله که مبتلا به « سیروز کبدی » (یا التهاب شدید کبد) بود، اولین عمل پیوند کبد را در بیمارستان تیانجین انجام داد. در آن زمان، عمل پیوند به‌‏دلیل درصد کم موفقیت آن، رایگان انجام می‌‏شد.

سال‌‏ها بدون پیشرفت قابل ملاحظه‌‏ای گذشت و در سال 1998 شن از ژاپن جایی که دکترای خود را گرفت، بازگشت. در‌‏هنگام بازگشت، او تنها 100 هزار یوان (معادل 15هزار دلار) برای راه‌‏اندازی یک بخش کوچک پیوند در بیمارستان مرکزی تیانجین صرف کرد.



دکتر شن ژونگیانگ، رئیس بخش پیوند بیمارستان مرکزی تیانجین. (Kanzhongguo)

در ابتدا، پیشرفت به‌‏کندی صورت می‌‏گرفت : تا پایان 1998، واحد پیوند او تنها هفت عمل پیوند کبد انجام داد. این مقدار در سال 1999 به 24 عمل رسید.

در سال 2000، شرایط به‌‏سرعت تغییر کرد و یک منبعی جدید به‌‏طور ناگهانی به‌‏وجود آمد. در‌‏طول یک دهه بعد، شن ژونگیانگ تجارت عمل پیوند در چین را راه‌‏اندازی کرد.

در تیانجین، تعداد عمل پیوند افزایش یافت : به‌‏گزارش Enorth Netnews، سخن‌‏گوی دولت شهری تیانجین، تا سال 2002، 209 عمل پیوند انجام شد و تا پایان 2003 این تعداد به 1000 عمل رسید.

موفقیت‌‏های بیمارستان مرکزی تیانجین در سیستم پیوند عضو چین، شبیه به جهانی کوچک است : عمل‌‏های آن مبهم، ارتباطات پشت پرده با شبه‌‏نظامیان، تأمین سریع و بدون هیچ‌‏گونه توضیح اندام‌‏های پیوندی، دریایی از اهدا ‌‏کنندگان در انتظار و تکنیک‌‏های جراحی سازگار با اهدا‌‏کنندگان زنده و یا در‌‏حال مرگ.

مهم‌‏ترین لحظه توسعه بیمارستان مرکزی تیانجین که نشانه‌‏ای آشکار از وجود منبعی بی‌‏پایان از عضو پیوندی بود، سرمایه‌‏گذاری 130 میلیون یوانی (20 میلیون دلار) دفتر سلامت شهر تیانجین در دسامبر 2003 برای ساخت 17 طبقه (از‌‏جمله زمین و دو طبقه زیرزمین) به‌‏عنوان ساختمان پیوند بود.

به‌‏گزارش Enorth Netnews، مرکز پیوند « اُرینت »، با ظرفیت 500 تخته‌‏خواب و مساحت هر طبقه 36 هزار متر مربع، تبدیل به « بزرگترین مرکز پیوند کبد، کلیه، پانکراس، استخوان، پوست، مو، سلول‌‏های بنیادی، قلب، ریه، قرنیه و حلق » شد.



در آن زمان، کل بیمارستان مرکزی تیانجین تبدیل شد به یک اورژانس، یک مرکز درمان سرپائی و یک ساختمان پیوند بزرگ بر روی این دو.

تا سال 2004، در‌‏حالی‌‏که ساختمان اُرینت در دست احداث بود، شن به‌‏منظور تطبیق با تعداد تقاضاهای پیوند، امپراتوری پیوند خود را به پنج شعبه در سراسر تیانجین، « پکن » و استان « شاندونگ » گسترش داد. این گروه در سوابق رسمی خود مدعی شد که بالاترین تعداد پیوند کبد در جهان و بالاترین تعداد پیوند کلیه در چین را به خود اختصاص داده است.

شعبه پکن این بیمارستان در بیمارستان عمومی پلیس مسلح خلق قرار گرفت و شن ژانگیانگ به‌‏عنوان رئیس بخش پیوند آن به خدمت گرفته شد. پلیس مسلح چین شامل یک میلیون نیروی قدرتمند شبه نظامی است.

اگر یک مرکز پیوند در چین به‌‏خاطر بدنامیش انتخاب شود، احتمالاً بیمارستان اُرینت خواهد بود. این مرکز به یک دردسر بزرگ برای مقامات چین، مدافعان آن و روایت رسمی پشت صنعت پیوند چین تبدیل شد.

ادامه دارد…

گزارش تحقیقاتی : بیمارستانی برای آدم‌‌‏کشی (بخش دوم)

سقف کارت به کارت درون بانکی محدودتر شد

سقف کارت به کارت درون بانکی محدودتر شد

محدودیت های بانکی هر روز بیشتر از دیروز

از گذشته مشتریان بانک‌ها می‌توانند از خودپرداز هر بانکی به بانک دیگر تا سه میلیون تومان در روز جابه‌جا کنند و سقف کارت به کارت برای دستگاه‌های خودپرداز حدود سه میلیون بوده است، اما از چندی پیش بانک‌ها این امکان را داشتند که برای جابه‌جایی از طریق خودپرداز برای بانک خود تا سقف 15 میلیون تومان اعمال کنند و البته تا 50 میلیون تومان قابل افزایش بود، یعنی مشتری می‌توانست از طریق خودپرداز یک بانک برای همان بانک تا این مبلغ انتقال وجه دهد. البته این امکان نیز بیش از یک ماه می‌شود که حذف شده و در مجموع انتقال وجه از طریق خودپرداز در تمامی بانک‌ها به سه میلیون تومان کاهش یافته است.

اما در کنار این مشتریان می‌توانستند با مراجعه به شعب وجه خود را از طریق کارت تا 15 میلیون تومان انتقال دهند، ولی موضوعی که اخیرا مطرح می‌شود این است که برخی مشتریان اعلام می‌کنند با وجود مراجعه به داخل شعب این امکان نیز از آنها سلب شده و سقف جابه‌جایی به سه میلیون تومان رسیده است که آنها را با مشکل مواجه می‌کند.

این تغییر در برخی بانک‌ها ظاهرا اعمال شده و در برخی دیگر همچنان سقف جابه‌جایی در درون شعبه از طریق کارت 15 میلیون تومان است. این تغییرات در حالی مشتریان بانک‌ها را با مشکلاتی مواجه کرده که مشخص نیست آیا براساس دستورالعملی از سوی بانک مرکزی اعمال می‌شود و یا این‌که خود بانک‌ها تصمیم به این تغییرات گرفتند.

با این که هنوز پیگیری‌ها برای دسترسی به اطلاعات مشخصی مبنی بر این که آیا بخشنامه کلی در این رابطه به بانک‌ها ابلاغ شده یا خیر به نتیجه نرسیده است، ولی بعید نیست سقف جابه‌جایی پول در شعب نیز از طریق کارت نیز کم شده باشد، چرا که در ماه‌های اخیر بانک مرکزی اقداماتی را جهت کاهش گردش پول و همچنین تاخیر در تسویه در شبکه شتاب اعمال کرده است.

منبع : ایسنا

آیا از شاخص توده بدنی یا BMI اطلاعی دارید؟

آیا از شاخص توده بدنی یا BMI اطلاعی دارید؟



شاخص توده بدنی (BMI) چیست؟

شاخص توده بدنی مقیاسی برای اندازه گیری میزان چربی بدن و تناسب  اندام بر اساس نسبت وزن به قد فرد است. این شاخص از طریق حاصل تقسیم وزن بر مجذور قد فرد محاسبه می‌شود و برای افراد بالای 20 سال چه خانم چه آقا درست کار می‌کند و اعداد متوسط این شاخص برای کودکان بالای دو سال متفاوت است. این عدد نشان می‌دهد که شما دارای کمبود وزن هستید و باید وزن اضافه کنید یا اندامتان متناسب است یا اضافه وزن دارید و باید وزنتان را کاهش دهید.

شاخص توده بدنی یا بی‌ ام‌ آی مخفف عبارت  body mass index سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد افراد است. در واقع این سنجش میزان چاقی را اندازه گیری نمی‌کند بلکه ابزاری مناسب است تا سلامت وزن فرد با توجه به قدش تخمین زده شود که از روی آن می‌توان محاسبه چاقی را برداشت کرد. این شاخص در بین سال‌های 1830 تا 1850 توسط آدولف کوتله دانشمند بلژیکی ابداع شد به همین دلیل به آن شاخص کوتله نیز می‌گویند. طریقه محاسبه آن بسیار ساده است. کافی‌ است قد و وزن خود را در فرمول زیر قرار دهید. شاخص توده بدنی از طریق تقسیم وزن فرد به کیلوگرم بر توان دوم (x²) قدش به متر بدست می آید.

طبقه بندی ها

سازمان جهانی بهداشت معتقد است که اگر شاخص توده بدنی فردی کمتر از 18/5 این فرد دچار کمبود وزن و مشکوک به سوء تغذیه است و اثار منفی ماندگاری بر سلامت جسمی و ذهنی آن‌ها باقی می‌گذارد. از سوی دیگر نیز اگر این شاخص بالای 25 باشد فرد دارای اضافه وزن است و چاق در نظر گرفته می‌شود.

• کمتر از18/5: کمبود وزن (Underweight)
• بین 18/5 تا 24/9: وزن نرمال (Normal Weight)
• بین 25 تا 29/9 : اضافه وزن (Overweight)
• بین 30 تا 34/9: چاقی درجه 1 (Obesity Class I)
• بین 35 تا 39/9 : چاقی درجه 2 (Obesity Class II)
• بیشتر از 40: چاقی مفرط و مرگبار (Morbid Obesity)

شاخص توده بدنی برای کودکان

همانطور که گفتیم BMI برای کودکان به شکل دیگری محاسبه می‌شود هرچند روش کار برای آن‌ها نیز تقریبا مشابه بزرگسالان است اما برای کودکان درصدی را برای مقایسه کودک با کودکان هم سن و هم جنسیت او فراهم می‌کند. BMI زیر 5 درصد به عنوان کم وزنی و بالای 95% به عنوان چاقی در افراد زیر 20 سال در نظر گرفته می‌شود. کودکان و نوجوانان زیر 20 سال با BMI بین 85 تا 95 درصد جزء افرادی که اضافه وزن دارند به حساب می‌آیند. مطالعات اخیر در بریتانیا نشان داده که شاخص دختران 12 تا 16 ساله به طور متوسط حدود 1 کیلوگرم بر مترمربع (1.0 kg/m2) نسبت به پسران بیشتر است.

تفاوت‌های نژادی

شاخص توده بدنی با عددهای داده شده تقریبا برای مردم کشورهای غربی مشابه است ولی این میزان در سایر کشورها و برای مردم سایر نژادها متفاوت است. برای مثال در ژاپن شاخص توده بدنی نرمال باید بین 18/5 تا 23 باشد این در حالی است که تقریبا این میزان برای کشورهای غربی 25 است.

شاخص توده بدنی در ایران نیز مورد بررسی قرار گرفته برای مثال حد بالای BMI نرمال برای مردان 21 تا 25 و برای زنان 23 تا 35 است.

تاثیرات اضافه وزن و چاقی بر سلامت

طیف‌های مختلف BMI بر اساس رابطه بین وزن بدن و بیماری‌ها و مرگ تعیین شده است. افراد دارای اضافه وزن یا چاق بیشتر به بیماری‌های مختلف و مشکلات سلامتی مبتلا می‌شوند که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• فشار خون بالا
• چربی خون بالا
• دیابت نوع دوم
• بیماریهای قلبی عروقی
• سکته
• بیماری کیسه صفرا
• آرتروز استخوانی
• اختلالات خواب
• برخی از انواع سرطان (سینه، رحم، مقعد و …)

فاکتورهای خطرزا

بیماری‌هایی که نام بردیم، از جمله بیماری‌های مرتبط با چاقی هستند در صورتی که اضافه وزن یا چاقی شما همراه با دست کم دو مورد از فاکتورهای خطرزا نیز همراه باشد، احتمال ابتلای شما به این بیماری‌ها بیشتر می‌شود. عوامل خطرزا عبارتند از:

• فشار خون بالا
• سطح بالای کلسترول بد در خون LDL
• سطح پائین کلسترول خوب در خون HDL
• چربی خون بالا ( تریگلیسیرید بالا)
• قند خون بالا
• سابقه خانوادگی بیماری قلبی
• عدم فعالیت بدنی و ورزش
• مصرف سیگار و الکل

برای افرادی که شاخص توده بدنی آنها 30 و بالاتر از آن است و یا کسانی که دچار اضافه وزن هستند و یک یا دو مورد از فاکتورهای خطر را دارند پیشنهاد می‌کنیم که وزن خود را کاهش دهند. حتی یک کاهش وزن جزئی ( 5 تا 10 درصد وزن فعلی شما) ریسک ابتلا به این قبیل از بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.

افرادی که اضافه وزن دارند وکمتر از دو مورد از فاکتورهای خطر را دارند نیز با اینکه خطر کمتری تهدیدشان می‌کند اما باید مراقب افزایش وزنشان باشند و وزنشان را کاهش دهند.

برخی از محدودیت های استفاده از شاخص توده بدنی

گرچه شاخص توده بدنی به طور معمول برای همه زنان و مردان نتایج قابل اعتمادی را نشان می‌دهد اما مانند تمام مسائل دیگر دارای محدودیت‌هایی است.

این شاخص ممکن است برای ورزشکاران و افرادی که بافت ماهیچه‌ای مستحکم و متراکم دارند، با ضریب خطا همراه باشد و BMI آنها را بیشتر از میزان واقعی نشان دهد زیرا اضافه وزنی را که به دلیل بافت ماهیچه ای به وجود آمده است را با چربی اضافی بدن اشتباه می‌گیرد.

در مورد استفاده از این شاخص برای سالمندان نیز محدودیت‌هایی وجود دارد زیرا ممکن است در مورد اضافه وزن این افراد را کمتر از حد واقعی نشان دهد.

محاسبه شاخص توده بدنی برای زنان باردار کاربردی نیست. در افراد بین 18 تا 20 سال باید از روش محاسبه شاخص توده بدنی برای کودکان استفاده کرد تا اعداد به دست آمده واقعی باشند.